Na początek ważna informacja. Nic nie usprawiedliwia zabicia niewinnego dziecka. Ten artykuł nie jest pisany w tym celu, a wszelkie wypowiedzi w tym tonie osobiście potępiam.
Ale przechodząc do rzeczy, dziś pozwolę sobie poruszyć tragiczną sprawę Tomasza M., który na terenie sali zabaw na warszawskim Bemowie miał otruć siebie i syna. Prawdopodobnie było to tzw. samobójstwo rozszerzone.
Czym jest samobójstwo rozszerzone?
Samobójstwo rozszerzone to sytuacja, w której człowiek pod wpływem silnego zaburzenia depresyjnego lub psychotycznego postawiania nie tylko zabić siebie, ale także jakąś bliską osobę. Motywacja do samobójstwa rozszerzonego wynika z chęci oszczędzenia cierpień najbliższym, niezależnie od racjonalności tego założenia. W skrócie osoba dokonująca samobójstwa rozszerzonego postrzega świat jako miejsce samych cierpień, stąd postanawia “zabrać ze sobą” jakąś bliską osobę lub kilka osób, najczęściej z własnej rodziny. Np. matka zabija dzieci i popełnia samobójstwo, syn zabija rodziców i popełnia samobójstwo itd.
Tak prawdopodobnie było w sprawie Tomasza M., który walczył o kontakt ze swoimi dziećmi.
Jego żona po tym jak postanowiła odejść do nowego partnera starała się możliwie ograniczyć jego kontakty z dziećmi, łamiąc postanowienia sądu, oskarżając go przemoc, a nawet molestowanie dzieci. Ojciec napisał łącznie kilkadziesiąt pism i listów do różnych instytucji w Polsce z prośbą o pomoc. Na niewiele to się zdało. W ostatnich z listów pisał, że czuje się coraz bardziej zrozpaczony i wykończony. Ostatecznie doszło do tragedii, 25 listopada minionego roku Tomasz M. wraz ze swoim synem w czasie realizacji kontaktów pod okiem kuratora na terenie placu zabaw udali się na chwilę to łazienki, następnie znaleziono ich nieprzytomnych obok pustych pojemników po truciźnie. Pomimo natychmiastowej reanimacji, obydwoje zmarli w szpitalu, sekcja zwłok potwierdziła że przyczyną śmierci była niewydolność krążeniowo-oddechowa. Prawdopodobnie ojciec otruł siebie i syna. O całej sprawie możemy poczytać na portalu Wirtualna Polska.
Tekst na WP to niemalże jedyny artykuł, który opisał tę sprawę całościowo. W innych artykułach możemy tylko poczytać o “ojcu mordercy”, “ojciec zabił siebie i syna” itd. Jednak kiedy samobójstwa rozszerzonego dopuszcza się kobieta, zwłaszcza matka, wówczas artykuły wyglądają troszkę inaczej. Pisze się np.:
“Dwa zabójstwa dzieci w Lubinie. Kobieta przeszła załamanie? NOWE FAKTY” “Samobójstwo rozszerzone – to główna hipoteza śledczych dotycząca dramatu, jaki w sobotę wydarzył się w jednym z mieszkań w Gdyni”
Wykorzystanie tragedii do ataku na organizacje ojcowskie
W związku ze sprawą w Gazecie Wyborczej okazał się niniejszy artykuł. Co do Dzielnego Taty, w pełni uzasadnione jest potępienie wypowiedzi typu “dał życie to i je zabrał” (chociaż odnoszę wrażenie, że to jakaś prześmiewcza parafraza feministycznych powiedzonek typu “moje ciało, moja sprawa”, a nie zdanie wypowiedziane na poważnie, ale to i tak słabe).
Jednak ten artykuł odniósł się agresywnie nie dość, że do całej organizacji (pomimo wpisów ojców, którzy jasno podkreślali, że nic nie usprawiedliwia zabicia dziecka czy wypowiedzi, że może tam w ogóle nie było samobójstwa, a ojciec i syn zostali zamordowali przez kogoś innego) to w dodatku do ogółu organizacji ojcowskich, których w Polsce poza Dzielnym Tatą jest kilka, czy nawet kilkanaście.
Osobiście smutno mi z powodu, że Dzielny Tata dał się tak podłożyć. Pomimo kontrowersji organizacja kojarzyła mi się raczej pozytywnie. Pamiętam jak na DT-TV w serwisie bambuser było nagranie gdzie członkowie Dzielnego Taty rozmawiali na spokojnie z panią sędzią sądu rodzinnego, która również przyszła na manifestację, bo sama na co dzień dostrzega wady obecnego systemu. Organizacja pomaga także kobietom, czego przykładem jest Joanna Niciejewska. Mieli również pierwszy wymierny sukces jakim było zniesienie automatycznego ograniczenia władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców po rozstaniu (prawie zawsze był to ojciec), które nastąpiło w sierpniu 2015 r. To była w ogóle pierwsza instytucja w Polsce, z której czerpałem pierwsze informacje na temat dyskryminacji ojców w naszym kraju. Czy uda im się odbudować zaufanie ludzi i pogonić oszołomstwo ze swoich szeregów, czas pokaże, wszystko zależy od ich samych.
Wracając do artykułu, tak jak już mówiłem poza DT w Polsce istnieje wiele innych organizacji walczących o prawa ojców. Natomiast artykuł odniósł się lekceważąco do samej idei walki z dyskryminacją ojców w sądach rodzinnych, sugerując wręcz, że nawet film “Tato” z Bogusławem Lindą nie pokazywał nam prawdy o tym zjawisku. Tymczasem Marek Michalak, będący do niedawna Rzecznikiem Praw Dziecka podawał, że rocznie trafia do niego przeszło 25 tys. spraw dotyczących problemu alienacji rodzicielskiej, przez większość kadencji to był główny problem, z którym musiał się zmierzyć, dlatego prowadził tego typu kampanie. O tym problemie od dawna mówi wielu ekspertów, jak znana psycholog dziecięca dr Aleksandra Piotrowska, pod linkiem do posłuchania jej rozmowa z Markiem Michalakiem, bardzo dużo faktów na temat.
O powszechności fałszywych oskarżeń o pedofilię przy rozwodach mówią czołowi polscy seksuolodzy, psychiatrzy i biegli sądowi, jak prof. Lew Starowicz, dr Ewa Milewska, czy dr. Barbara Gujska, do poczytania na temat.
To, że wysokość alimentów w Polsce jest przyznawana na widzimisię sądów na podstawie “możliwości zarobkowych” to również jest prawda, bo przecież nie ma u nas tabeli alimentacyjnej, takiej jak np. w Niemczech. A pieniądze niekoniecznie idą na dzieci. Polecam artykuł doświadczonej adwokatki opisującej jak to wygląda naprawdę.
Te wszystkie informacje są ogólnodostępne. Ale cóż, kiedy założyciel strony Społeczny Rzecznik Praw Mężczyzn zadał pytanie autorce artykułu na temat Tomasza M. i Dzielnego Taty, czy jest w stanie napisać rzetelny artykuł na temat ruchów ojcowskich czy ruchów praw mężczyzn odpowiedziała tak:
Inne serwisy internetowe nie wypadły lepiej
Co zrobiło wiele innych portali internetowych? Przekleili tezy z artykuły na Gazecie Wyborczej niemalże metodą copy-paste. Stąd właśnie napisałem w tytule o kiepskim poziomie polskiego dziennikarstwa. Objawia się to tym, że kiedy jeden portal coś napisze, inne bezrefleksyjnie powielają informację. Tak było np. z Grą w Wielkiego Wieloryba, która miała nakłaniać młodzież do wykonywania różnych zadań, a ostatecznie do popełnienia samobójstwa. Sprawa w Polsce zrobiła się na tyle głośnia, że zaangażowało się w nią Kuratorium Oświaty i prokuratura (i słusznie bo lepiej sprawdzić taką informację zanim dojdzie do tragedii). Jak się jednak okazało, coś takiego jak gra “Niebieski Wieloryb” zwyczajnie nie istnieje. Plotka rozeszła się prostą metodą “głuchego telefonu”. Wpierw napisała o nim rosyjska Novaya Gazeta w bardzo mało rzetelnym artykule, potem brytyjski The Sun, następnie masa polskich portali, kopiując jedne od drugich. Ten sam schemat był ze słynną “zabawą w słoneczko”, której źródłem były wypowiedzi pisane dla jaj na jednym z polskich forów.
Tak samo można znaleźć artykuły, których źródłem są zagraniczne portale, oficjalnie zamieszczające fejkowe historie dla humoru. Albo na podstawie troll-wątków na kafeterii. Dlatego polecam zawsze sprawdzać informacje, które zobaczycie w internecie, jak i w czołowych mediach.
Comentários