Największą trudnością w zrozumieniu problemu dyskryminacji mężczyzn jest błędne przypuszczenie jakoby mężczyźni mieli władzę. Bo jak ktoś kto “ma władzę” może być dyskryminowany? Pytanie tylko skąd bierze się takie przypuszczenie? Bo jest więcej mężczyzn niż kobiet w parlamencie czy wielkim biznesie? No i cóż z tego? Wpływowi mężczyźni stanowią ledwie garstkę społeczeństwa, reszta ma guzik do gadania. Czy mężczyzna jako jednostka ma władzę? Pomyślmy! Czy mężczyzna zmuszony przez prawo do płacenia alimentów na nieswoje dziecko ma władzę? Czy mężczyzna niesłusznie skazany za gwałt, którego nie popełnił ma władzę? Pytania retoryczne….. Nawet w dawnych “patriarchalnych” czasach mężczyźni byli głównie niewolnikami, wołami roboczymi i mięsem armatnim wysyłanym na wojny. I w zasadzie nawet kobiety z wyższych sfer miały wtedy od nich wyższą pozycję.
Szklana piwnica
Warren Farrell w książce „The Myth of Male Power” wyliczył że mężczyźni wykonują 24 z 25 najbardziej niechcianych zawodów, najbardziej niebezpiecznych, trudnych, niewygodnych i “niefajnych” jak: górnik, nafciarz, śmieciarz, listonosz, mleczarz, strażak czy pracownik platformy wiertniczej. Jest to tzw. szklana piwnica. Jak doliczymy to tego męską nadreprezentację wśród samobójców czy bezdomnych dość blado wypadną te “męskie przywileje”.
Źródło problemu
Skoro mamy w prawie, w sądach i funkcjonowaniu społeczeństwa liczne przykłady na dyskryminację mężczyzn, pozostaje pytanie skąd się one biorą i czemu tak mało się o tym mówi? Odpowiedź tkwi w psychologii. Powszechnie uważa się, że mężczyzna ma być silny, “nie żalić się”, mężczyzna wszystko zniesie itd. W dodatku ludzie reagują silniej na krzywdę kobiety jako osoby słabszej. Poza tym żyjemy w czasach poprawności politycznej, można mówić o dyskryminacji kobiet, mniejszości narodowych czy seksualnych, ale już nie białych heteroseksualnych mężczyzn. Pora to zmienić.
コメント