Indie w ostatnich latach w zachodnich mediach są przedstawiane jako kraj, w którym bardzo dyskryminuje się kobiety. Na każdym kroku dyskryminacja i przemoc wobec kobiet, rzekomo tolerowana przez społeczeństwo. Jednak obraz ten jest w dużym stopniu zakłamany oraz nie mówi się o wielu przykładach na dyskryminację płci męskiej, która w rzeczywistości przekroczyła w tym kraju wszelką skalę. Ale po kolei.
Jak media przekłamują obraz Indii?
Zacznę od tego, że trudno ten kraj nazwać “patriarchalnym”, jako że według tutejszej tradycji, to kobieta jest głową rodziny, konkretnie to teściowa panny młodej. W feministycznych artykułach bardzo często pisze się, że kobieta w Indiach wychodząc za mąż przechodzi pod panowanie “męża i jego rodziny”, ale to, że tak czy inaczej to kobieta stoi na czele rodu, to ona rozdziela pieniądze, które przynoszą do domu mężczyźni i o wszystkim decyduje już można pominąć, ot szczególik.
Jeśli idzie o przemoc wobec kobiet, kłaniają się dwie sprawy. Po pierwsze w Indiach obowiązuje system kastowy. A to sprawia, że ofiarami przemocy padają głównie kobiety z niższych kast. Ale tak samo ofiarami padają również mężczyźni z niższych kast. To nie dyskryminacja ze względu na płeć, tylko ze względu na przynależność do klasy społecznej. Indie to w dodatku bardzo skorumpowany kraj, dlatego wyższą pozycję, bardziej bezkarną zajmują osoby z elit, zarówno mężczyźni jak i kobiety.
A druga kwestia, przemoc wobec kobiet w Indiach nie jest ani powszechna ani tym bardziej społecznie akceptowana. Tutaj zachodnie media w ostatnich latach, bardzo mocno zafałszowały obraz. Otóż, co do gwałtów na kobietach, o których mówi się najwięcej. Podaje się nieustannie liczbę gwałtów rocznie, “zapominając” dodać, że to dane pochodzące z kraju, gdzie żyje ponad miliard ludzi, dokładnie to 1,3 mld ludności. Uwzględniając liczbę ludności, Indie mają jeden z najniższych odsetków gwałtów na świecie. Nie wierzycie? Zajrzymy po dane liczby gwałtów na 100 tys. mieszkańców w poszczególnych krajach. W Indiach mamy mniej gwałtów niż w USA i większości krajów Europy zachodniej.
Mało tego, te dane są i tak mocno zawyżone, i to z dwóch powodów. Po pierwsze za gwałciciela według prawa w Indiach uważa się także mężczyznę, który….. zerwał zaręczyny. Facet uprawiał seks z kobietą, której “obiecał małżeństwo”, nie ożenił się, według prawa jest skazywany jako gwałciciel. I taka absurdalna konstrukcja prawna, zawyża oficjalne statystyki. A druga sprawa, w Indiach bardzo powszechne są fałszywe oskarżenia o gwałt. Już nawet oficjalne dane rządowe przedstawiane przez Delhi Commission for Women, mówią o tym, że 53% oskarżeń o gwałt to oskarżenia fałszywe. Faktyczna liczba fałszywych oskarżeń prawdopodobnie jest jeszcze większa.
Kolejna kwestia, w ostatnich kilku latach zachodnie media bombardują nas szokującymi wydarzeniami z Indii jak np. zbiorowy gwałt, które zdarzają się w każdym jednym kraju na świecie, sugerując jakby to była jakaś indyjska norma. W dodatku jak wyszło na jaw, niektóre z tych zdarzeń były tylko kaczką dziennikarską i w ogóle nie miały miejsca. W efekcie tej nagonki na Indie, ten biedny kraj, gdzie nadal miliony ludzi żyje w biedzie, a dzieci mieszkają na ulicach bardzo mocno ucierpiał gospodarczo przez załamanie się turystyki.
No i kwestia rzekomej akceptacji przemocy wobec kobiet przez społeczeństwo. Jest to czysta bzdura. Kary za gwałty na kobietach, jak i inne formy przemoc wobec kobiet są surowo karane przez prawo. Oraz powszechne są w tym kraju lincze na przestępcach seksualnych, a nawet tylko oskarżonych o gwałt. Czy można mówić o akceptowaniu przemocy wobec kobiet w kraju, gdzie wielotysięczny tłum potrafi wziąć szturmem więzienie, żeby dokonać linczu ze skutkiem śmiertelnym na mężczyźnie oskarżonym o gwałt, czekającym na proces w areszcie? Kłania się zwykła logika. W dodatku w Indiach temat przemocy wobec kobiet jest non stop maglowany w mediach, nie ma drugiego takiego tematu, który byłby tak często podejmowany.
Prawna dyskryminacja mężczyzn w Indiach
Jak już wspominałem w Indiach bardzo powszechne są fałszywe oskarżenia o gwałt, a prawna definicja gwałtu obejmuje nawet zerwane zaręczyny. A to dopiero początek przykładów. Według indyjskiego prawa tylko kobieta może zostać uznana ofiarą przemocy domowej oraz tylko kobieta może zostać uznana ofiarą gwałtu. Tak więc przemoc domowa wobec mężczyzn i gwałt na mężczyźnie są legalne. W ostatnich latach podejmowano próby zmiany przepisów o przemocy na neutralne płciowo, ale wszystkie zostały zablokowane przez feministyczny establishment, który w ostatnich latach stał się bardzo silny w tym kraju.
Ale co najgorsze, w 1983 r. w Indiach weszło w życie prawo chroniące kobiety przed tzw. zabójstwami posagowymi. Zanim napiszę co jest nie tak z tym prawem wpierw parę słów wyjaśnienia co do samego pojęcia posagu i zabójstwa posagowego. Otóż jedną z indyjskich tradycji było wnoszenie posagu przez rodzinę kobiety biorącej ślub. Z tą tradycją od lat próbuje się walczyć jako, że prowadzi do różnych patologii takich jak znane wam już pewnie przypadki aborcji selektywnych ze względu na płeć czy nawet zabijanie dziewczynek przez rodziców z przyczyn finansowych. Dlatego w 1961 r. instytucja posagu została prawnie zakazana. Jednak część Hindusów o bardziej tradycjonalistycznych poglądach nadal kontynuuje stosowanie tradycji posagu.
Natomiast tzw. zabójstwo posagowe to sytuacja, w której wymusza się na kobiecie wniesienie wyższego posagu poprzez stosowanie przemocy, gróźb co może doprowadzić do jej śmierci lub samobójstwa.
OK, to co w takim razie poszło nie tak, z prawem z 1983 r., słynnym już paragrafem 498A IPC? Otóż system prawny został tak skonstruowany, że wystarczy, że kobieta tylko zgłosi, że padła ofiarą “napastowania posagowego” i mężczyzna wraz całą swoją rodziną (nawet łącznie z dziećmi) automatycznie trafia do aresztu i staje w obliczu wieloletniej batalii sądowej, grozi mu też 3 lata więzienia jeśli zostaje uznany za winnego. A w zasadzie to tak było do 2014 r., kiedy Sąd Najwyższy zakazał aresztowania bez dowodu. Ale po kolei.
Taki obrót spraw doprowadził do ogromnej ilości fałszywych oskarżeń z tytułu 498A IPC. A w efekcie do ogromnej ilości niesłusznych aresztowań, przejmowania majątków na drodze szantażu i samobójstw fałszywie oskarżonych czy zastraszonych oskarżeniem mężczyzn.
A teraz trochę danych liczbowych. Na koniec 2015 r. statystyki wyglądały następująco: Z tytułu 498A IPC zostało aresztowanych łącznie 2,716,915 osób; w tym 2,112,264 mężczyzn; 604,651 kobiet i 7,707 nieletnich (krewni oskarżonego). Z czego tylko 276,640 okazało się być winnymi i skazanymi. Natomiast 477,986 spraw nadal czeka na rozpatrzenie, to 45% wszystkich spraw oczekujących na proces sądowy w Indiach. Etycy, prawnicy i obrońcy praw człowieka określają to prawo jako “legal terrorist”, “prawny terroryzm”.
W końcu w 2014 r. Sąd Najwyższy Indii zakazał aresztowania bez dowodu, wydając specjalne wytyczne jakie kryteria powinny zostać spełnione, aby oskarżony z tytułu 498A mógł zostać tymczasowo aresztowany. I sam Sąd Najwyższy przyznał, że prawo to było wykorzystywane przez kobiety “bardziej jako broń, niż jako tarcza”. Niemniej jednak nadal fałszywe oskarżenia i szantaże są wykorzystywane na masową skalę, ponieważ brakuje stosownych kar za fałszywe oskarżenia i nadal jest to sposób na zniszczenie drugiego człowieka, który musi wówczas stanąć w batalii sądowej w kraju, gdzie takie sprawy trwają całymi latami, a system prawny i sądowniczy jest mocno patologiczny i skorumpowany. W dodatku osoby oskarżone z tytułu 498A spotykają się z ostracyzmem społeczeństwa oraz są narażeni na zostanie ofiarą linczu.
To jeszcze nie wszystko. Anty-męskich przepisów prawa w Indiach jest więcej. Przykładowo, jeśli żona w ciągu 7 lat od zawarcia związku małżeńskiego zginie w pożarze lub na skutek nieszczęśliwego wypadku mężczyzna może zostać uznanym winnym “śmierci posagowej”. Inny przykład, cudzołóstwo jest w Indiach prawnie karane ale tylko dla mężczyzn, kobiety dopuszczające się cudzołóstwa nie są karane.
Indyjski ruch na rzecz praw mężczyzn i Deepika Bhardwaj
Od lat 80-tych w Indiach zaczęły powstawać organizacje broniące praw mężczyzn, takie jak np. Save Indian Family, czy Vaastav Foundation, pomagające mężczyznom padającym ofiarą fałszywego oskarżenia z tytułu 498A, męskich ofiarom przemocy domowej, ojcom walczącym o swoje dzieci itd. Walczą także o wprowadzenie neutralnych płciowo przepisów prawnych co do przemocy, tak aby mężczyzna również mógł zostać uznany za ofiarę przemocy domowej czy ofiarę gwałtu lub molestowania. Na przestrzeni lat to właśnie indyjskie organizacje MRA stały się największe na świecie, przebijając nawet te amerykańskie. Pierwszym wymiernym sukcesem była wspomniana wcześniej decyzja Sądu Najwyższego z 2014 r.
Co ciekawe największym wojownikiem o prawa mężczyzn w Indiach jest…. kobieta. Deepika Bhardwaj, indyjska dziennikarka i producentka filmów dokumentalnych, będąc niejednokrotnie świadkiem cierpienia mężczyzn (także z jej własnej rodziny) przez fałszywe oskarżenia o napastowanie posagowe postanowiła nagłośnić temat w opinii publicznej. W tym celu nakręciła film dokumentalny pt. “Martyrs of Marriage”. W swojej działalności podejmuje się również tematyki dyskryminacji mężczyzn także w pozostałych kwestiach. Więcej o tej kobiecie w tym krótkim artykule oraz w tym dłuższym.
Wystąpienie Deepiki Bhardwaj w TEDx Talks, gdzie omawia te wszystkie sprawy, które dziś opisałem:
Trailer filmu “Martyrs of Marriage”:
Comments